Griazin: Marzyłem o karierze driftera

Młodszy z braci Griazinów przygodę z rajdami rozpoczął w 2014 roku od Rally Masters Show. Impreza odbyła się w Moskwie, rodzinnym mieście Nikołaja. Sezon 2015 stał pod znakiem rywalizacji w łotewskim czempionacie. Na prawym fotelu zasiadł Jarosław Fedorow, a duet współpracuje do dziś.

Na podbój europejskich odcinków Griazin ruszył w 2016 roku w Peugeocie 208 R2. Polskim kibicom dał się poznać, gdy w sezonie 2017 Skodą Fabią R5 próbował „podgryzać” Kajetana Kajetanowicza, jadącego po trzeci tytuł na Starym Kontynencie. Rosjanin pojawił się na Rajdzie Rzeszowskim, jednak przygodę z wąskimi, asfaltowymi próbami zakończył efektownym wypadkiem.

Z kolei polskim zawodnikom Griazin życie uprzykrzył rok później. Wyrównał rachunki z podkarpackimi odcinkami, dojeżdżając niemal 1,5 minuty przed drugim Grzegorzem Grzybem. Potem zapisał na swoje konto triumfy w rajdach: Elektrenów oraz Polski i powinien świętować mistrzostwo naszego kraju, gdyby tylko... wypełnił odpowiednią rubryczkę w zgłoszeniu.

W 2019 roku przyszła pora na mistrzostwa świata. Griazin triumfował w Rajdzie Finlandii w klasyfikacji WRC 2, a na koniec sezonu znalazł się tuż za podium. Negocjacje z Hyundaiem zakończyły się powodzeniem i 22-latek został członkiem fabrycznej ekipy koreańskiej marki, wystawiającej i20 R5 w cyklu WRC 2 [wcześniej WRC 2 Pro].

W wywiadzie udzielonym polskiej edycji Motorsport.com Nikołaj opowiedział o początkach swojej kariery, wpływie ojca, marzeniach związanych z inną dyscypliną oraz reprymendach od Andrei Adamo.

Motorsport.com [M]: - W 2018 roku mogłeś zostać mistrzem Polski. Wiedziałeś o tym?

Nikołaj Griazin [NG]: - Tak, dowiedziałem się o tym później. Jednak tytuł nie był naszym celem. Chcieliśmy potrenować, zebrać doświadczenie i uzyskać dobre rezultaty. Choć trzeba przyznać, że sytuacja była nieco zabawna.

M: Bawiąc się nieco w „gdybanie”, można dojść do wniosku, że wystarczyło odpowiednio wypełnić zgłoszenie na trzy rajdy, które zaliczane były wtedy do polskiego czempionatu.

NG: - O tym wtedy nie wiedziałem. Te występy miały służyć jako trening przed rundami ERC. Zresztą Rajd Polski był częścią mistrzostw Europy. Polski tytuł zostawmy polskim kierowcom :)

M: Jak zrodziła się u ciebie pasja do sportów motorowych? Sam wybrałeś takie zainteresowania czy zarówno ciebie, jak i twojego brata nakierował nieco ojciec, w przeszłości biorący udział w rajdach i wyścigach?

NG: - Nigdy nie chciałem zostać wyczynowym kierowcą. W przeszłości razem z mamą i bratem mieliśmy poważny wypadek drogowy. Wtedy zadecydowałem, że nie chcę mieć nic wspólnego z motorsportem.

- Jednak w wieku 14 lat postanowiłem spróbować wyścigów. Mimo to marzyłem o driftingu. Potem zapadła decyzja, że sprawdzimy rajdy. I pokochałem je, ponieważ też mogę jeździć poślizgami. Z pewnością ojciec trochę na mnie naciskał, ale jestem mu za to wdzięczny. Gdyby nie on, z pewnością nie byłbym tu, gdzie jestem.

M: - W przeszłości ojciec często towarzyszył ci na rajdach. Podczas Monte Carlo współtworzył nawet załogę szpiegowską. Czy wciąż bierze czynny udział w podejmowaniu jakichś decyzji, jak na przykład dobór ogumienia? Dochodzi do „sprzeczek”?

NG: - Ojciec nadal mnie wspiera, jednak odkąd dołączyłem do Hyundaia bywa na rajdach bardziej jako kibic i gość. Choć pewnie chciałby podzielić się ze mną opiniami na każdy temat, nie robi tego. I tak w większości przypadków decyduje ekipa Hyundaia, więc kłótnie nie miałyby sensu.

M: - Twój brat Wasilij, przed nieszczęśliwym wypadkiem drogowym [latem 2015 roku podczas podróży na Võrumaa Rallysprint do Estonii Wasilij zderzył się czołowo z innym pojazdem, wyprzedzającym w niedozwolonym miejscu] również rozpoczął karierę w rajdach. Który z was byłby dziś szybszy, gdyby historia inaczej się potoczyła?

NG: - Niedawno razem testowaliśmy. Po wypadku i zaliczonym programie w rallycrossie jego prędkość jest naprawdę duża. Być może w pierwszym przejeździe nie pojedzie tak szybko jak ja, ale podczas testu dzieliło nas jedynie 0,1 s. To twardy gość. Nie wiemy teraz jaka będzie jego sportowa przyszłość, ale obecny sezon powinien spędzić za kierownicą Skody Fabii R5 w mistrzostwach Rosji.

M: - Starty rozpocząłeś przed ukończeniem 18. roku życia, skupiając się na łotewskim czempionacie. Czym to było podyktowane? Liberalnymi przepisami dotyczącymi wieku czy też lokalizacją stajni SRT?

NG: - I tym, i tym. Ojciec doskonale zna się z ludźmi z SRT i uwielbia łotewskie drogi. Mój brat również tam jeździł. W moim wieku to był idealny wybór. Potwierdzają to również decyzje Olivera Solberga czy Kalle Rovanpery.

M: - Pierwsze sezony spędziłeś za kierownicą Peugeota 208 R2. Zdaniem wielu ekspertów słabsze, przednionapędowe auto jest dobrym wyborem na początek kariery i służy jako przygotowanie do mocniejszych „czterołapów”. Byłeś zadowolony z poczynionego progresu, gdy zapadła decyzja o przesiadce do Fabii?

NG: - Tak, to prawda. W przednionapędówce nie ma tyle mocy i więcej pracuje się nad umiejętnościami i właściwym torem jazdy. Sporo się uczyłem, sporo również rozbijałem, więc po R2 wskoczyłem do R5 z dużo większą wiedzą.

M: - Mistrzostwa Europy zawsze miały być tylko przystankiem przed WRC? W zasadzie nigdy nie zaliczyłeś pełnego sezonu. Zwłaszcza w 2018 roku wybierałeś wiele różnych rajdów, również we Włoszech i Polsce.

NG: - Myśleliśmy, że to będzie dobra droga do WRC. Był to jednak błąd. ERC i WRC są kompletnie różne. Najlepszym wyborem byłaby jazda słabszym autem w mistrzostwach świata, aby poznać odcinki i generalnie zrozumieć na czym to polega. W ERC w 2018 roku skupiliśmy się na walce o tytuł wśród juniorów do lat 28 i udało nam się go wywalczyć. Dlatego też nie zaliczyliśmy wszystkich rund.

M: - Kiedy pojawiła się oferta z Hyundaia?

NG: - Po kilku rundach WRC [w 2019 roku]. Pod koniec sezonu rozmowy stały się bardziej zaawansowane.

M: - Sporo czasu spędziłeś za kierownicą Fabii R5. Nie masz wrażenia, że w tym momencie wciąż w wielu miejscach szybciej pojechałbyś właśnie Skodą? Które auto jest łatwiejsze w prowadzeniu? Hyundai jest w czymś lepszy?

NG: Trudno jednoznacznie rozstrzygnąć. Każdy samochód może być szybki i każdy z nich ma swoje plusy.

M: - Ale szefa masz wymagającego :) Była już jakaś reprymenda od Andrei Adamo?

NG: - Chwilami bywa wymagający :) Jest w porządku. Jeśli spisujesz się dobrze, jesteś kochany. Jeśli słabiej, [Andrea] bywa wkurzony.

M: - Miałeś okazję jeździć samochodem WRC, starej lub nowej ewolucji?

NG: - Niestety nie, nigdy.

M: - Simracing - tylko zabawa czy może pożyteczny trening w czasach pandemii?

NG: - Niektóre z gier są pożyteczne, a niektóre kiepskie. Jeśli chcesz dobrą grę, polecam Richard Burns Rally Pro (RBR z dodatkiem fizyki NGP i samochód z realistycznym zachowaniem oraz ustawieniami).

M: - Twój najlepszy, niekoniecznie zwycięski występ i wręcz przeciwnie - rajd, który kompletnie nie poszedł po twojej myśli.

NG: - Najlepsza była Finlandia [w 2019 roku, wygrana w WRC 2] i Rallye Du Var [zacięta walka z Sebastienem Loebem, który jechał autem WRC]. Dobrze szło mi również w Rajdzie Barum. Rajd Polski był niesamowity. Macie szalone odcinki. Z kolei najgorsze były Niemcy [WRC] - kompletnie nie trafiliśmy z ustawieniami.

Po trzech rozegranych w tym roku rajdach Griazin i Fedorow zajmują drugie miejsce w klasyfikacji WRC 2. Rosyjski duet zgromadził 41 punktów.