Loeb - Ogier 8:8

„Monte Carlo” otworzyło nie tylko kolejny - pięćdziesiąty w historii mistrzostw świata - sezon, ale i nową erę w rajdach samochodowych. Auta WRC zastąpione zostały przez samochody Rally1, wyposażone w napęd hybrydowy.

Organizatorzy przygotowali siedemnaście odcinków specjalnych o łącznej długości 296 kilometrów. Ostatni z nich - dodatkowo punktowany Power Stage na trasie z Brianconnet do Entrevaux - najszybciej przejechali: Kalle Rovanpera i Jonne Halttunen. Drugie miejsce zajęli Elfyn Evans i Scott Martin [+0,9 s], a trzecie Thierry Neuville i Martijn Wydaeghe [+2,6 s].

Na trasie finałowego oesu najszybsi byli Sebastien Ogier i Benjamin Veillas, ale Francuzi popełnili falstart kosztujący 10 sekund, które dodano do czasu przejazdu ostatnią próbą.

Loeb, zaliczający swoją 181 rundę mistrzostw świata - pierwszą z Galmiche, nauczycielką matematyki - wygrał w WRC po raz osiemdziesiąty. W Rajdzie Monte Carlo triumfował po raz ósmy i zrównał się pod tym względem z Ogierem. W przeciwieństwie do Loeba, Ogier jedno ze swoich zwycięstw odniósł gdy impreza zaliczana była do cyklu IRC.

- Czuję się bardzo szczęśliwy. Nie spodziewałem się tak wiele, gdy tu przyjeżdżałem. To była wielka walka. Ogier był bardzo szybki, a ja miałem problemy wczoraj i dzisiaj rano - komentował Loeb.

Gdyby nie falstart, Ogierowi zabrakłoby do dziewiątego zwycięstwa jedynie 0,5 s. Dla kierowcy z Gap to 92 podium w 169 występie na szczeblu mistrzostw świata.

- Na starcie silnik wydawał dziwny dźwięk. Rozproszyło mnie to i pewnie za wcześnie ruszyłem. Mogę trzymać głowę wysoko. Wykonaliśmy dobrą pracę. Tak bywa. Udany weekend dla zespołu. Pierwszy raz z hybrydą i żadnych problemów - podsumował Ogier.

Najniższy stopień podium zajęli Craig Breen i Paul Nagle [+1.39,8]. Kierowca z Irlandii po raz siódmy znalazł się w najlepszej trójce rundy WRC.

- Czuję się niesamowicie. Wszystko to wynik osiemnastomiesięcznej pracy grupy ludzi. Opłaciło się. To niesamowita maszyna - mówił Breen.

Po fatalnym początku, świetną dalszą część rajdu zaliczyli Kalle Rovanpera i Jonne Halttunen. Finowie wygrali trzy odcinki, wzięli maksimum punktów za Power Stage, a do podium zabrakło im niewiele ponad pół minuty [+2.16,2]. Gus Greensmith i Jonas Andersson przeżyli huśtawkę nastrojów. Awarie i przygody skutkowały sporymi stratami, ale udało się zmieścić w piątce [+6.33,4] i wygrać jedną próbę - dla brytyjskiego kierowcy pierwszą w karierze na szczeblu WRC. Smutni z Monako wyjadą Thierry Neuville i Martijn Wydaeghe. Belgowie przez cały rajd zmagali się z problemami technicznymi i z dużą stratą uplasowali się na szóstej pozycji [+7.42,6].

- Jestem zadowolony z tego, co zrobiliśmy. Na początku wyglądało to bardzo źle i miło było odzyskać tempo. Byłem zagubiony. Wtedy straciliśmy podium. Samochód pracował świetnie - podsumował Rovanpera.

- Czuję ulgę. To był dobry weekend. Muszę pogratulować M-Sportowi stworzenia tej broni. A będzie ona tylko lepsza - powiedział Greensmith.

- Dałem z siebie wszystko... - rzucił rozczarowany i smutny Neuville.

Na siódmym miejscu zakończyli rajd Andreas Mikkelsen i Torstein Eriksen [+11.33,8], jednocześnie zwycięzcy WRC 2. Norweski kierowca powtórzył ubiegłoroczny triumf w tej kategorii. Po wczorajszej przygodzie na ósmą pozycję wspięli się Takamoto Katsuta i Aaron Johnston [+12.24,7].

- Torstein spisał się świetnie, pomimo że razem nie przejechaliśmy dużo. Idealny początek sezonu. Zobaczymy, co uda się zrobić na Power Stage. Cieszę się też z powodu zespołu. Szkoda, że wczoraj straciliśmy Marco [Bulacię] - komentował Mikkelsen.

- Nie miałem dużych oczekiwań. Trochę jestem rozczarowany sobą z powodu wczorajszego błędu. Na jednym hamowaniu popsułem sobie rajd. To część nauki - przyznał Katsuta.

Dziesiątkę klasyfikacji generalnej uzupełniły dwa kolejne duety WRC 2 - Erik Cais i Petr Tesinsky [+12.29,2] oraz Nikołaj Griazin i Konstantin Aleksandrow [+13.41,3], którzy zaliczyli obrót w połowie odcinka.

- Brakuje mi słów. Cudownie. Samochód przez cały weekend działał idealnie. Jesteśmy na podium i wygraliśmy juniorów. Dziękuję zespołowi i kibicom - cieszył się Cais.

- Dobrze jest mieć podium i zebrać punkty. Obrót był dziwny. Bardzo śliskie miejsce na zjeździe. Potem już jechaliśmy wolno - opisywał Griazin.

Wśród juniorów WRC 2 najlepszy był wspomniany Cais. Z kolei Mauro Miele, pilotowany przez Lucę Beltramiego, okazał się najszybszy z masterów.

Zacięty pojedynek Fordów Fiesta Rally3 w WRC 3 rozstrzygnęli na swoją korzyść Sami Pajari i Enni Malkonen. Jan Cerny i Petr Cernohorsky byli gorsi o 7,6 s.

Drugą rundą sezonu będzie Rajd Szwecji, zaplanowany w dniach 24-27 lutego.

Rajd Monte Carlo:

Poz.	Kierowca/Pilot		Czas łączny	Strata	Różnica	Punkty
1	Sébastien Loeb Isabelle Galmiche		3:00'32.800			25
2	Sébastien Ogier Benjamin Veillas		3:00'43.300	10.500	10.500	18
3	Craig Breen Paul Nagle		3:02'12.600	1'39.800	1'29.300	15
4	Kalle Rovanperä Jonne Halttunen		3:02'49.000	2'16.200	36.400	12
5	Gus Greensmith Jonas Andersson		3:07'06.200	6'33.400	4'17.200	10
6	Thierry Neuville Martijn Wydaeghe		3:08'15.400	7'42.600	1'09.200	8
7	Andreas Mikkelsen Torstein Eriksen		3:12'06.600	11'33.800	3'51.200	6
8	Takamoto Katsuta Aaron Johnston		3:12'57.500	12'24.700	50.900	4
9	Erik Cais Petr Těšínský		3:13'02.000	12'29.200	4.500	2
10	Nikolay Gryazin Konstantin Aleksandrov		3:14'14.100	13'41.300	1'12.100	1
Pełne wyniki