Australijska niespodzianka

Kierowca Subaru wyprzedził o 0,2 sekundy Marcusa Grönholma, który jechał w parze z Sebastienem Loebem i okazał się szybszy od mistrza świata o jedną dziesiątą. Atkinson wygrał pojedynek z Jari-Mattim Latvalą. Pierwsza piątka, uzupełniona przez Daniego Sordo i Pettera Solberga, zmieściła się w 0,7 sekundy.

- Jestem bardzo zadowolony. To był chyba mój najlepszy przejazd Killeri - uznał Chris Atkinson.

- Na tym rajdzie w czołówce będzie bardzo ciasno i oczekuję ciekawych pojedynków aż do mety - powiedział Marcus Grönholm.

- Marcus pojechał naprawdę szybko i bardzo trudno będzie go pokonać, ale wykonaliśmy dobry start - ocenił Sebastien Loeb.

- Za często jechałem bokiem, ale poza tym było OK. Będziemy się starać, na ile możemy - oświadczył Petter Solberg.

Jukka Ketomäki zgasił silnik tuż po starcie. Mads Østberg uderzył w barierę i uszkodził drzwi od strony kierowcy.

Michał Kościuszko uzyskał szósty wynik w stawce JRC. Stracił 1,8 sekundy do Martina Prokopa, mając przed sobą również Patricka Sandella, Conrada Rautenbacha, Andreę Cortinovisa i Jozefa Beresa. - Obawiałem się, czy wszystko będzie w porządku, po tym jak na pierwszym przejeździe odcinka testowego odpadło nam prawe tylne koło - powiedział Michał. - Na pierwszym odcinku samochód był już w 100 procentach sprawny. Prawdziwa walka zaczyna się jutro. Postaramy się pojechać szybko od samego początku. Odcinki są bardzo szybkie, dające radość z jazdy. Liczę tu na dobry występ.

Patrik Flodin lideruje w N4, ścigany przez Jariego Ketomaa'ę (+0,1) i Antona Alena, demonstrującego walory Punto S2000 (+0,6). Andrzej Mancin zajął na superoesie 25 miejsce w klasie (+7,0).

- Jesteśmy bardzo dobrze przygotowani do rajdu - mówił Andrzej Mancin. - W środę wieczorem wspólnie z Janim Paasonenem odbyliśmy testy, podczas których ustawialiśmy zawieszenie w moim Mitsubishi Lancerze Evo IX. W sumie przejechałem rajdówką ok. 50 km. W testach uczestniczył również Riku Tahko, którego mechanicy obsługują mój samochód. W pełni zdałem się na doświadczenie Janiego, który zasugerował zmniejszenie doładowania turbosprężarki, tak aby rajdówka mogła wkręcać się na wyższe obroty. Dodatkowo założyliśmy seryjną skrzynię biegów. Podobno to optymalny wybór w tym rajdzie. Dzięki niej będziemy mogli osiągać prędkości grubo przekraczające 200 km/godz. Zapoznanie z trasą przebiegło bez większych problemów. No może z wyjątkiem pogody, która była wyjątkowo kapryśna. Zarówno we wtorek, jak i w środę mocno padało i niekiedy jeździliśmy w głębokich koleinach. Oczywiście jestem pod wielkim wrażeniem tutejszych odcinków specjalnych. Widać, że kluczem do zwycięstwa w Rajdzie Finlandii jest znajomość tras. Jest tu cała masa hop i niewidzialnych zakrętów kryjących się za szczytami. Mam nadzieję, że uda mi się bez problemu dotrzeć do mety. Dzisiejszy superoes był tylko rozgrzewką. Prawdziwe ściganie czeka nas dopiero jutro.