Toomas Heikkinen, trzeci w ósmej rundzie, sięgnął po prymat w SuperCar. Rodak "Topiego", Joni Wiman odniósł piąte zwycięstwo w GRC Lite i zapewnił sobie tytuł. If you want to win, hire a Finn!Po majowej rundzie w 2012, GRC wróciło na Charlotte Motor Speedway, lecz tym razem toru nie wybudowano na słynnym 1,5-milowym owalu. Wykorzystano ziemny, 0,4-milowy owal po drugiej stronie autostrady 29. Rallycrossowy tor był w 70 procentach szutrowy, w trzydziestu asfaltowy.Trening wygrał Dave Mirra, zgłoszony przez Prodrive. Stephan Verdier, który przesiadł się do Hyundaia Velostera z Rhys Millen Racing, stracił 1,7 sekundy do Mini. Kolejne lokaty zajęli Sverre Isachsen, Scott Speed i Patrik Sandell. Dziewiąty czas należał do Nelsona Piqueta juniora, który wrócił do Lancera X Team Racing. Dziesiątkę zamknął Pat Moro w nowym Chevrolecie Sonic. W czasówce górą był Ken Block, szybszy od Mirry, Fousta, Heikkinena i Sandella.Block i "Bucky" Lasek awansowali do finału z pierwszej grupy kwalifikacyjnej. Nie powiodło się Arpinowi, Heikkinenowi, który przebił prawą przednią oponę, i Piquetowi.Po starcie Heat 2B, Bryce Menzies zderzył się z Travisem Pastraną i zgubił prawe przednie koło Dodge'a. Speed i Pastrana zapewnili sobie udział w finale. Do repasażu skierowano Mirrę, Sandella i Menziesa.Początek trzeciego wyścigu kwalifikacyjnego był jeszcze bardziej dramatyczny. Tanner Foust zaliczył kontakt z Brianem Deeganem, wpadł w opony i dachował na pierwszym zakręcie. Wywieszono czerwoną flagę. Restart nastąpił bez Fousta. Brian Deegan pokonał o 0,2 sekundy Sverre Isachsena. Na LCQ zostali skazani Moro i Verdier, który wykonał obrót na 5 okrążeniu.Tanner Foust nie zahamował po rozpoczęciu repasażu. Ujrzał czarną flagę, a po chwili trzeba było wywiesić czerwoną. Dave Mirra spadł z rampy i wyrażał się negatywnie o stylu jazdy Fousta. Na następnym zakręcie doszło do karambolu z udziałem Fousta, Sandella i Menziesa. Repasaż został odwołany. Do finału weszli pozostali trzej kierowcy - Arpin, Verdier i Heikkinen.Block, Speed i Deegan rozpoczynali finał z pierwszego rzędu. W drugim ustawili się Lasek, Pastrana i Isachsen, w trzecim Arpin, Verdier i Heikkinen. Brian Deegan wykonał piruet powodując zamieszanie na pierwszym okrążeniu. Subaru Isachsena zatrzymało się przed hopą, Dodge Pastrany stanął w poprzek toru na hopie. Ukazała się czerwona flaga.Powtórka wyścigu nastąpiła bez Travisa Pastrany. Na początku odpadł Sverre Isachsen. Prowadził Speed przed Deeganem. Na trzecim kółku Ken Block przebił prawą przednią oponę. Kolejno wyprzedzili go Heikkinen, Arpin, Verdier i Lasek. Scott Speed finiszował 3,2 sekundy przed Brianem Deeganem, odnosząc drugie zwycięstwo po Foz do Iguaçu. Toomas Heikkinen, trzeci na mecie ze stratą 10,2 sekundy, świętował zdobycie mistrzostwa.

FINAŁ
1. Scott Speed (USA) Ford Fiesta ST
2. Brian Deegan (USA) Ford Fiesta ST +3,270
3. Toomas Heikkinen (FIN) Ford Fiesta ST +10,243
4. Stephan Verdier (F) Hyundai Veloster +26,971
5. Steve Arpin (CDN) Ford Fiesta ST +46,821
6. Bucky Lasek (USA) Subaru Impreza GR WRX STI -1 okr.
7. Ken Block (USA) Ford Fiesta HFHV -1 okr.
8. Sverre Isachsen (N) Subaru Impreza GR WRX STI -8 okr.

PUNKTACJA GRC
1. Heikkinen 154, 2. Deegan 101, 3. Foust 96, 4. Block 91, 5. Speed 84, 6. Sandell 82, 7. Isachsen 74, 8. Arpin 70, 9. Doran 59, 10. Lasek 46.

Fot. Ford Racing

Chcemy poznać Twoją opinię!

Co chciałbyś zobaczyć na Motorsport.com?

Weź udział w naszej 5-minutowej ankiecie.

- Zespół Motorsport.com

Czytanie i publikowanie komentarzy