Do tragedii doszło 1 maja 1994 roku w trakcie siódmego okrążenia Grand Prix San Marino na torze Imola. Zawody we Włoszech były trzecim wyścigiem w kalendarzu mistrzostw świata Formuły 1 w tym sezonie. Do momentu wypadku, Senna prowadził w wyścigu mając za sobą dwudziestu czterech rywali. Bolid Williamsa FW16-Renault pokonując zakręt „Tamburello” przy prędkości ok 300 km/h wypadł z toru i uderzył prawą stroną w betonową ścianę. W wyniku uderzenia oderwało się przednie, prawe koło, a jeden z drążków zawieszenia przebił kask kierowcy. Poważnie ranny w głowę trzykrotny mistrz świata, w stanie śmierci klinicznej został przewieziony do kliniki Maggiore w Bolonii, gdzie po kilku godzinach walki lekarzy o jego życie, zmarł. Ayrton Senna miał 34 lata.

Tragiczny wyścig został poprzedzony równie tragicznymi kwalifikacjami. Dzień wcześniej z toru wypadł Simtek Rolanda Ratzenbergera i przodem uderzył w betonowy mur. Austriak odniósł poważne obrażenia i zmarł w szpitalu. W tej sytuacji o dużym szczęściu mógł mówić Rubens Barrichello, który miał poważny wypadek 29 kwietnia w czasie treningu poprzedzającego zawody. Brazylijczyk wypadł z toru, uderzył w stos okalających tor opon i pomimo, że stracił przytomność to jednak wyszedł z wypadku bez szwanku.

Ayrton Senna, McLaren MP4/8

Autor zdjęcia: Sutton Images

Śmierć Ayrtona Senny została uznana przez brazylijskich fanów za narodową tragedię, a brazylijski rząd ogłosił trzydniową żałobę narodową. Największym echem odbiła się jednak w środowisku Formuły 1, w którym zaczęto poważnie się zastanawiać jak zwiększyć poziom bezpieczeństwa zawodników biorących udział w wyścigach.

Ayrton Senna da Silva urodził się 21 marca 1960 roku w Sao Paulo. Pochodził z zamożnej, brazylijskiej rodziny. W świat wyścigów wprowadził go ojciec i to za jego namową spróbował sił w kartingu. W 1981 roku zadebiutował w Formule Ford 1600. W Formule 1 pojawił się po raz pierwszy trzy lata później reprezentując zespół Toleman. Potem ścigał się w Lotusie, McLarenie i Williamsie. Pierwsze Grand Prix wygrał w Portugalii w 1985 roku. Po tym zwycięstwie na najwyższym stopniu podium stawał jeszcze czterdzieści razy.