deWinkel mistrzem Holandii!

Siedem aut WRC i 11 A-grup tworzyło "królewska klasę A8", 19 załóg zgloszonych w A7 (w tym 6 kitcarów) i 18 w N4 (w tym 2 najnowsze Mitsubishi Lancer Evo8) również gwarantowało niemałe emocje.

Punktualnie o 18.00 z Hellendoorn, na pierwszą z trzech zaplanowanych tego dnia pętli (każda po 3 oesy) ruszyła załoga z numerem 2 - miejscowi faworyci: Erik Wewers/Miciel Poel Toyota Corolla WRC. Numer 1 nie jest w tym roku przyznawany, aby uczcić pamięć tragicznie zmarłego Rocco Theunissena. Najwięksi konkurenci Weaversa i Poela to także „lokalni matadorzy” - Dirk Boers i Frans Bremmer w Subaru Impreza WRC. Wszyscy czterej mieszkają nie dalej niż 15 km od bazy rajdu i żaden z nich nie stanął jeszcze na najwyższym stopniu podium tej prestiżowej imprezy. Pozostali potencjalni kandydaci do zwycięstwa to z nr 3: Peter i Piet Bijvelds w Mitsubishi Lancer Evo6 grupy A, nr 4: młodziutki "asfaltowy debiutant" Jouni Ampuja z pilotem Mikko Markkulą (Toyota Corolla WRC) i z nr 6 Jan deWinkel/Radbout van Hoek VW Golf4 kit car. Na licznie przybyłych zawodników z Irlandii w przedrajdowych spekulacjach raczej nikt nie stawiał.

OS 1 padł niespodziewanie łupem rodziny Bijfelds, a faworyt z pobliskiego Goor - Wewers z przebita opona i 11-sekundową stratą, od samego początku został skazany na pościg. OS 2 to także zwycięstwo Petera, pilotowanego przez ojca. Różnica już tylko 1 sekundy nad Wewersem, a także kolejne 6 nad Boersem. Wszystko wskazywało na to, że świetnie prezentujący się w Rajdzie Niemiec Bijvelds jest znów doskonale dysponowany. Niestety o tym, że doświadczenie w mistrzostwach świata wcale nie musi iść w parze z odpornością psychiczna, także polscy kibice wiedzą bardzo dobrze. Bijvelds nie wytrzymał presji przewodzenia stawce i "zaparkował" swojego Lancera w plenerze. Zrobił to na tyle skutecznie, że wyciąganie "złośliwie" trzymanego przez naturę auta trwało tak długo, że ambitnemu brabandczykowi nie pozostało nic innego, jak tylko wycofać się z dalszej walki. Z zaistniałej sytuacji skwapliwie skorzystał Wewers. Wygrał OS 3 i objął prowadzenie po pierwszej pętli. Od tej chwili już wszystko rozgrywało się pod jego dyktando. Kolejne sześć oesów także wpisał na swoje konto i na nocną przerwę zjechał prowadząc 36 sekund nad... Ampują! Fin okazał się bardzo pojętnym zawodnikiem i wywalczył 12 sekund przewagi nad Boersem. Niewątpliwa niespodzianką było także prowadzenie w grupie N weterana holenderskich rajdów Henka Vossena. Starsi kibice mogą go pamiętać z pasjonującego pojedynku z Jugosłowianinem Kuzmiczem (kilkanaście lat temu) w jednej z edycji Rajdu Polski.

Drugi dzień to cztery pętle: dwie po 3 oesy i dwie po 2 oesy. Razem 10 odcinków specjalnych i koncertowa jazda Wewersa, który wygrywa 9 z 10 oesów i melduje się na mecie z przewaga 2min 6s nad Ampują. Fin skutecznie odpierał ataki Boersa do OS 15. Na tym odcinku ten ostatni zbyt długo jedzie z uszkodzona turbina i kompletnie niszczy silnik swojego Subaru. W tej sytuacji na trzecie miejsce awansował deWinkel w swoim Golfie4 kit car, wcześniej broniący swego miejsca przed nieustannie atakującym Duńczykiem Poulsenem w Toyocie Celice GT Four. Trzecie miejsce w generalce daje mu podwójny tytuł mistrza Holandi: w klasyfikacji generalnej i F2. I tak z pozoru niemożliwe stało się faktem! Skazany na "pożarcie" aut WRC deWinkel okazał się jedynym, który regularnie oglądał linię mety. Na pewno niemały udział w końcowym sukcesie kierowcy Golfa miały też częste awarie Subaru Boersa i sporadyczne tylko starty Wewersa.

Vossen w swoim Mitsubishi Lancer Evo 6 obronił pierwsze miejsce w N-ce po pasjonującej walce z załogą Nelis Verkooijen/Hans Brouwers w Subaru Imprezie WRX Weteran zwyciężył ostatecznie z przewagą 5 sekund, jednocześnie zajmując 8 miejsce w klasyfikacji generalnej. Trzecie miejsce w N-ce zdobyli Bob i Tom Colsoul w Mitsubishi Lancer Evo 7. To synowie znanego belgijskiego tunera, z którego usług korzystało także wielu polskich kierowców.

Zawiedli goście z Irlandii. Żaden z czterech kierowców Subaru Imprez WRC nie był w stanie włączyć się do walki o miejsca na podium. Podobnie było z resztą z reprezentantami Zielonej Wyspy w klasie N4.

Czołówka 22 golden Tulip Rally

1.Wewers/Poel NL/NL Toyota Corolla WRC A8 1.37.42,0

2.Ampuja/Markkula FIN/FIN Toyota Corolla WRC A8 +2.06,0

3.deWinkel/vanHoek NL/NL VW Golf IV kit car A7 +4.51,0 (1F2)

8.Vossen/Findhammer NL/NL Mitsubishi Lancer EVO6 N4 +7.24,0(1N)

Ciekawostką był rozegrany równolegle (tylko drugiego dnia) historyczny Golden Tulip Rally, w którym wystartowały 42 załogi. Podzielono je na trzy kategorie: Puchar Volvo - biorą w nim udział modele 240,740,940, Grupa H: auta które utraciły homologacje, oraz Grupa Y (Young timer): auta które ze względu na rok budowy nie mogą być już zaliczane do grupy H, a są zbudowane po 1972 (czyli jeszcze nie historyczne). W ramach grupy H rozgrywany był także Puchar Peugeot 205 1.9gti. Z przyjemnością kibice oglądali "mistrzów z tamtych lat" w swych Oplach Asconach, Mantach, Corsach, Kadetach, Fordach RS 1800,2000, BDA, Mexico czy Sunbimach Lotusach. Tylny napęd i piękne długie poślizgi wzbudzały podziw młodej generacji kibiców. Szkoda że Lady, Fiaty i Polonezy muszą zgnić na złomach, a nikomu nie przyjdzie do głowy, że można rozwijać talenty młodych kierowców nie wydając absurdalnych kwot.

(Patko)