Niedziela najmniej ciekawa

Dwie pętle, każda z trzema szybkimi, krótkimi oesami, mocno skomasowały czasówkę. Na oba przejazdy wybraliśmy odcinek o dziwacznej nazwie Braniatogghiu. Swoją charakterystyką przypominał czwartkowy shakedown. Szybkie łuki po wąskiej drodze, którą porastały gęste krzaki. Półtorakilometrowy spacer od startu zaowocował niezłą, choć również ciężko dostępną miejscówką – szybką eską z agawami i kaktusami po zewnętrznej stronie, wokół których owijała się niestety, gruba czerwona taśma (tu ciekawostka, taśmy były głownie materiałowe, foliowe były tylko uzupełnieniem w bardziej znanych i liczniej odwiedzanych miejscach, takich jak hopa na Monte Lerno czy wspominany hak na odcinku Loelle).

Mocno we znaki dawał się wzbijany przez samochody kurz. W niedzielę, w północnej części Sardynii panowała, tropikalna, bezwietrzna pogoda. Unoszący się stale w powietrzu pył utrudniał oddychanie, o fotografowaniu nie wspominając. Na drugi przejazd cofnęliśmy się kilkaset metrów w stronę startu. Szybki lewy przez siodło zapowiadał się nieźle, ale obyło się bez fajerwerków. Zawodnicy myśleli już o czekającej ich mecie.

Niedziela była zdecydowanie najmniej ciekawym dniem, ale cały rajd był bardzo interesujący i widowiskowy, i na pewno godny polecenia. Szybkie szutrowe trasy, położone często wysoko w górach, przejazdy przez rzeki, hopki, liczne i generalnie dobre dojazdy oraz mili ludzie – to wszystko sprawia, że z Sardynii wracamy naprawdę zadowoleni.

Z Olbii

Tomasz Kaliński

autofocus.cc